بررسی خصوصیات فیزیکی شیمیایی چند رقم انار و تاثیر زمان برداشت بر آنها

انار با نام علمی punica granatum l. متعلق به خانواده ی punicaceae می باشد. بنابر شواهد موجود، انار بومی مناطق نیمه گرمسیری ایران است که از نظر تنوع، سطح زیر کشت و میزان تولید، مقام اول داراست، از این رو توجه به مدیریت باغ های انار و شناسایی ارقام برتر، امری ضروری است. به این منظور، در بخش اول این پژوهش، 11 رقم انار بومی و استان مازندران و خراسان جنوبی از لحاظ خصوصیات فیزیکی و شیمیایی بررسی شدند و تفاوت های معنی داری در سطح احتمال یک درصد نشان دادند و ارقام رباب و شیشه کپ، بهترین صفات فیزیکی و رقم وحشی هم بالاترین اسیدیته قابل تیتراسیون، ترکیبات فنولیکی و آنتی اکسیدانی را داشت. ارقام شیرین و قند هم بیشترین ترکیبات قندی را داشتند. خصوصیات فیزیکی و شیمیایی ارقام انار در مراحل مختلف رشدی متفاوت است و این صفات در برخی از ارقام انار ایران در طول بلوغ، به صورت جزئی بررسی نشده است. به این منظور، سه رقم انار بومی شرق استان مازندران، در دو زمان ابتدا و انتها ی فصل، برداشت و مطالعه شدند، نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در خصوصیات اندازه گیری شده در دو زمان برداشت و بین سه رقم وجود داشت، اکثر صفات فیزیکی به جز ضخامت و درصد پوست، در برداشت دوم بالاترین میزان بودند. همچنین میوه ها در برداشت دوم بیشترین مقدار اسیدیته ی قابل تیتراسیون، ترکیبات فنلی و آنتی اکسیدانی و آنتوسیانینی، اسیدآسکوربیک، مواد جامد محلول و ترکیبات قندی را داشتند. یکی از مشکلات میوه ی انار در ایران، نگهداری نامناسب آن در مناطق مختلف انارکاری است. به منظور یافتن بهترین تیمار در انبارداری و افزایش عمر انباری رقم شیرین، شش تیمار مختلف، اعمال شد و در دو زمان متفاوت انبارداری، خصوصیات شیمیایی، مورد اندازه گیری قرار گرفت. بررسی ها نشان داد که تیمار پلی اتیلن و واکس، بهترین تاثیر را روی حفظ خصوصیات رقم شیرین در انبار داشتند.